دکتر حسینی معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مازندرانبا ارائه آماری رسمی از سال ۱۴۰۲ اعلام کرد که بیماری‌های قلبی و عروقی با ۳۹.۹ درصد، سرطان‌ها با ۱۹.۳۹ درصد و دیابت با ۱۰.۸ درصد، سه عامل اصلی مرگ‌ومیر در مازندران هستند.
وی در ادامه با اشاره به ویژگی‌های اقلیمی و اجتماعی مازندران، از جمله رطوبت بالا، تراکم جمعیت، نوع مشاغل و سبک زندگی مردم، تأکید کرد که این عوامل در افزایش خطر ابتلا به بیماری‌ها، چه واگیر و چه غیرواگیر، نقش قابل توجهی دارند.
شیوع بیماری‌های واگیردار در روستاها و مناطق مرطوب
دکتر سیده محدثه حسینی با هشدار نسبت به افزایش بیماری‌های واگیردار ناشی از آب و غذا به‌ویژه در مناطق روستایی استان، گفت:
«در برخی از روستاها، به‌دلیل نبود مدیریت صحیح در فرآیند سالم‌سازی آب، طغیان بیماری‌هایی مانند اسهال حاد آبکی و اسهال‌های عفونی مشاهده شده است. این مناطق اغلب تحت پوشش شوراهای روستایی هستند که متولی تأمین و نگهداری آب به شمار می‌روند.»
خطر پنهان تب دانگ در غرب استان
وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو، نسبت به احتمال شیوع بیماری‌های ناقل‌محور مانند تب دانگ هشدار داد و افزود:
«در سال‌های گذشته، ناقل بیماری‌زای آئدس آلبوپیکتوس در مناطق غربی استان شناسایی شده است. با توجه به تغییرات اقلیمی و گرم‌تر شدن هوا، احتمال گسترش بیماری‌های منتقله از طریق این پشه در آینده‌ای نه‌چندان دور وجود دارد.»
افزایش موارد حیوان‌گزیدگی و خطر بازگشت هاری
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران همچنین از افزایش نگران‌کننده موارد حیوان‌گزیدگی در استان خبر داد و تصریح کرد:
«متأسفانه ویروس هاری در بین وحوش و حیوانات اهلی مانند سگ‌های صاحب‌دار، سگ‌های ولگرد، گربه‌ها و گاوها در گردش است. این موضوع می‌تواند باعث افزایش موارد ابتلا به هاری در صورت نبود مراقبت‌های بهداشتی مؤثر شود.»
هشدار درباره بیماری لپتوسپیروزیس در میان کشاورزان
به گفته دکتر حسینی، آغاز فصل کشاورزی در نیمه نخست سال و تماس بیشتر شالیکاران، کشاورزان و صیادان با منابع آلوده، باعث شیوع بیماری لپتوسپیروزیس در استان می‌شود. وی این بیماری را یکی از چالش‌های بهداشتی فصلی در مازندران عنوان کرد که نیازمند توجه ویژه است.
جمع‌بندی و راهکارها
دکتر حسینی در پایان با تأکید بر نقش پیشگیری و آگاهی‌بخشی به جامعه، خاطرنشان کرد:
«برنامه‌های بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران با تمرکز بر آموزش همگانی، کنترل بیماری‌ها، مراقبت فعال و بهبود زیرساخت‌های بهداشتی اجرا می‌شوند. برای کاهش بار بیماری در استان، هم‌افزایی بین مردم، نهادهای محلی و سیستم سلامت ضروری است.»
